ذهن (فلسفه اسلامی)در لغت به معنى فهم و عقل است. ۱ - معنای اصطلاحیدر اصطلاح فیلسوفان قديم قوه‌اى است نفسانى كه اكتساب علوم تصوری و تصديقى را ممكن مي سازد. و يا قوه‌اى است نفسانى كه تميز بين امور خوب و بد يا درست و نادرست را ممكن ميسازد يا قوه‌اى است كه اكتساب تصورات و تصديقات را مهيا مى‌كند. مقصود از ذهن مطلقا قوه مدركه است خواه منظور از آن خود نفس انسانى باشد، خواه يكى از قواى نفس منظور باشد. ۱.۱ - معنای ذهن در فلسفه جدیددر فلسفه جديد ذهن (فهم) به قوه ادراک و تفکر از آن جهت كه در مقابل احساس قرار دارد اطلاق مى‌گردد. ذهن به اين معنى عبارت است از عقل يا ملکه فهم كه گاهى آن را عقل و گاهى نفس مى‌نامند و از اين جهت نمى‌توان عقل را بر نفس اطلاق كرد. ۲ - منبعخاتمی،احمد،فرهنگ علم کلام،ص ۱۱۷ |